گندم تلخ: مهٔ 2005

۱۳۸۴ اردیبهشت ۱۷, شنبه

فضاي شش بعدي

در روزگاران قديم كه منجم باشي بارگاه خداوندگار پدرمان گفته بود: فضا سه بعدي است.
من از چهار بعُد، مكعب انساني‌م سه بعُد كم داشتم و از فضا دو بعد !
طبق آخرين نظر دانشمندان اخترفيزيك : فضا داراي شش بعد است.
كه البته بر منكرش لعنت.
ولي بي انصاف سه بعُد ديگه به كسري من اضافه كرد .
شايد مي‌شد با تك ماده و پارتي بازي نديدن شش جهان موازي و
نديدن پنج بعد از شش بعد فضا و عدم ترسيم آن‌ها
و
پيدا نكردن سه بخش ديگه از چهار بعد مكعب انسانيم
در ميان اين جنگل هول انگيز كه جهانش گفتند را، به روي مباركم نيارم و در آينه به خود لبخند بزنم و باور كنم، هستم
اين‌طور كه روز به روز بيشتر گندش درمي‌آد كه هنوز هيچي نفهميدم
باور كن كه گاهي حتي نمي توانم رد ذهنم را بگيرم ؟ یا نه؟
چه به آمال و آرزوهاش كه همه پنهان است و ناشناخته‌های گنگ قدیمی

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۴ اردیبهشت ۱۷, شنبه

فضاي شش بعدي

من و قمری‌های خونه

جستجوی این وبلاگ