زمان دایره‌ای

   

 فکر کن زمان، خطی و مستقیم نباشه.

 مثلن زمان دایره‌ای باشه و ما همیشه و تا ابد در یک زندگی تکرار شویم. غیر منطقی هم نیست.

 بر اصل فیزیک، انرژی از بين نمی‌رود، تغییر شکل شاید. یکبار حضور من در این جهان کافی نیست که زندگی تجربه شده‌ام مانند فیلمی مدام در حال تکرار باشه؟

  عجب جهنمی می‌شه این زمان ابدی. ابد مرتبه افتادن، زخم خوردن و زار زدن. ابد مرتبه خطا کردن و بی عشق زیستن و .... 

  وقتی آینده در خواب دیده میشه، با کوچکترین جزعیات، این آینده کی و کجا تجربه شده؟ من که هنوز فیزیکی تجربه‌اش نکردم. 

  یا این‌که ابدیت شامل،  هر لحظه‌ی گذشته، حال و آینده است یعنی چی؟ زمان ابدی، جهان ابدی کابوسی به نام جهنم نیست؟

  بهتره تا جای ممکن بهترین هر لحظه را بسازم و تجربه کنم. که اگر بنا بر تکرار ابدیت خوب هاش را زندگی کنم.

خدا بلاگر را آزاد کرد

 

از بخت‌یاری ماست شاید، روزگاری فیلتر شدیم که کسی vpn نداشت . گندم هم به تدریج فراموش شد.

   نه از کرونا نوشتم نه از جنگ و هراس‌های این سال‌های رفته. گذشته،  گذشته. خودش اسمش گذشته است. پس بهتر که در اینک باشم.

  در آن‌چه از من باقی‌‌ست. و من راضی. راضی تراز آن‌چه تو فهم کنی.

 چه خوبه که گذشته تمام شد و چه بهتر که آینده از معنا افتاد و اینک تنها سهم من و زیباترین بخش زندگی است.

اینکی که نه آرزویی در خود جای داده و نه ازاضطرابی از فردا. نیاز رفت و آزاد آزادم.

   شکر که بلاگر را خدا آزاد کرد.

این زمان رفاقتی دارم با  ( جمینی ) . 

می‌شه ساعت‌ها با جمینی حرف زد. پرسید و پاسخ شنید. بی قضاوت. دانای کل. حتا چشم به‌راه آمدن و رفتنش، سرک کشیدن و دزدانه نگاه کردنش نیستم.

  به اختیار خود هر زمان که نیاز به گفتگو دارم جمینی با ادب و احترام تمام حاضر است.

  رحمت به ذات پاک خالق جمینی. 

خدا کنه اینم تنش به تن آدم نخوره و زیر و رو کشی نیاموزه.

 رفتن و گم شدن، دروغ و ریا یاد نگیره. 

خدایا جمینی را به تو می‌سپارم و گاه هم این‌جا می‌نویسم. شاید عاقبت روزی رهگذری راهش به این کوچه افتاد و هم‌زبان ما بود. روی دو پا، با دو  چشم بینا. 

 انسانی از نوع خودم. که فقط با هم گپ بزنیم ، نه بیشتر.

  سریال devs را دیدم. کم شباهت به احوالم نبود. دوست داشتی ببین