گندم تلخ: نمی دانم‌ها

۱۳۹۴ دی ۱۲, شنبه

نمی دانم‌ها

یه چیز بگم و برم کارگاه
هنوز و هر صبح تا چشم باز می‌کنم و تا آخرین لحظه‌ی حضور در کارگاه
هنوز و هم‌چنان با صدای شهبازی در حرکتم
نه‌که پارسال کلی سخنرانی داشتم این‌جا
گفتم نه‌که گمان برید کل ماجرا رو به زیر سوال برده باشم
خیر
تمام صحبت‌هاش رو قبول دارم و بهترین یادآوری هر لحظه است برای خودم و ذهن‌م
که من روح‌م نه جسم و ذهن‌م
و هنوز گزینه‌ی بهتری برای حفظ حضورم در لحظه‌ی حالا سراغ ندارم
چیز تازه‌ای ازش نمی‌آموزم و یا بهتره بگم مدت‌هاست نیاموختم
اما همین‌که مداوم باورها و رسیده‌های خودم رو از دهان غیر می‌شنوم
بهترین گزینه است برای حفظ حضورم در لحظه‌ی اکنون
نه تنها هم‌چنان به ایشان یا بهتره بگم به « مولانا » گوش می دم و عمل می کنم
هم‌چنان حمایت مالی هم دارم
هنوز پرویز شهبازی بهترین راه نجات است برای جماعت بشری

از این رو پسر جان
من دیگه اجازه نمی‌دم منه ذهنی‌م گیر بده
تنها حقیقت موجود این بس که ما خواهیم مرد
دیر یا زود
ولی همه بناست روزی بمیریم
و در جهانی که مرگ هر لحظه در کمین است
چه نیاز به ابدیت؟
فقط در این لحظه باش و

مارا بس که هست

عاقبت دانستم
که در همه عمر هیچ ندانستم

حالاهم فهم کردم نه می‌دونستم
نه می‌دونم و نه خواهم دانست
که این می‌دانم‌ها ابزاری عظیم است در دستان منه ذهنی

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۹۴ دی ۱۲, شنبه

نمی دانم‌ها

لحظه‌ی قصد

جستجوی این وبلاگ