گاهی دلت می‌خواد محبتی بکنی یا حتا ذره‌ای از زیبایی مورد مشاهده ات رو با یکی به اشتراک بگذاری.
طبق معمول هم هیچ کس به ذهنت نمی‌آد و در واقع کسی نداری. مانند مواقعی که حرفی توی حنجره گیر کرده بپره بیرون و کسی نیست دهان باز کنی.
مدت هاست مثلن در Instagram یا Spotify خیلی دلم هوس تسهیم داشته باشد، برای خودم در WhatsApp میفرستم. مهم فقط لحظه‌ای است که ارسال می‌شود. باور کن ماجرا بیش از این‌که دلی باشد ذهنی است.
البته در این‌که عشقی بی حد در وجود دارم تردید نیست اما این روزها پای هر بساطی یک مرحله به اشتراک‌گذاری گذاشتند و محصولی دلی نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر