مهم نيست بودن يا نبودن .ا
قبلتر شكسپير هم اين را پرسيده بود . رحت كنه خدا پدرش را
TO BE OR NOT TO BE
مهم اين است كه آموختم جنس زمان را
مثل داستانهاي عشق و زندگي . قصه هاي كوتاه و بلند هفته نامه هاي گاه مبتذل و گاه فرهنگي هنري , متجددانه و آلا مد كه از پس اتاق زاويه و پنج دري در رخت عيد كودكي , يا خوراك عزاي پدر شروع و تمام مي شوند و تو هميشه در حيرت بزرگترين ابهام هستي مي ماني
طعم شله زرد آيا واقعي بود ؟
يا اينهم وهمي است به عزمت هستي ؟
بقول شاعر
و تو را ترسي شفاف فرا مي گيرد
و مرا دردي گويا مي كشد به دنبالش .ا
پاورچين و نوك پنجه راه رفتن در راهروي زمان !ا
مبادا خاكي برخيزد و اوراق زمان دو تا يكي ورق بخورند !ا
با چشماني نيمه باز به لحظه ها نگاه مي كنم تا شايد بتوانم سهم نيمه باز ديگر بيابم و عمر مانده را دو برابر كنم
ميشه ليوان ليوان چاي سياه و قهوه ي تلخ پشت هم سر كشيد
آتيش به آتيش علف و سيگار كشيد .ا
كي به كيه ؟
شايد فردا نباشم پس بذار سركوب ها را يكي , يكي بيرون كشيد
فكر مي كنم شايد بتونم با استفاده از تك ماده دوم يه چند روزي وقت اضافه بگيرم تا دوباره مجبور نشم باز به اين زمين بد تركيب بر گردم و از استاد تا مرگ را سرگردان عشقي باشم كه شاعران در پس شبهاي وحشت از مرگ براي دلداري خويش ساخته اند ؟
عمرم به ترس هاي پيشينيان تباه شد و حيران خيالي باطل شدم
اما عشق را در معناي جمعي ياد گرفتم
دوست داشتن , ذكريا : كارگر خانه تا جنابان من منان بزرگ و كوچك
ياد گرفتم هر وقت خيلي فكر كردم مشكلاتم وسيع و حجيم شده . از تنم بيرون بيام . بالا برم از زمين دور بشم آنقدر كه اثري از .... من ... نمي ماند و همگي ما شديم .ا
حل شده در مكان در زمان .ا
بعد آنقدر به كوچكي منظومه ي شمسي مي خندم كه كوچكي خود را نبينم
قبلتر شكسپير هم اين را پرسيده بود . رحت كنه خدا پدرش را
TO BE OR NOT TO BE
مهم اين است كه آموختم جنس زمان را
مثل داستانهاي عشق و زندگي . قصه هاي كوتاه و بلند هفته نامه هاي گاه مبتذل و گاه فرهنگي هنري , متجددانه و آلا مد كه از پس اتاق زاويه و پنج دري در رخت عيد كودكي , يا خوراك عزاي پدر شروع و تمام مي شوند و تو هميشه در حيرت بزرگترين ابهام هستي مي ماني
طعم شله زرد آيا واقعي بود ؟
يا اينهم وهمي است به عزمت هستي ؟
بقول شاعر
و تو را ترسي شفاف فرا مي گيرد
و مرا دردي گويا مي كشد به دنبالش .ا
پاورچين و نوك پنجه راه رفتن در راهروي زمان !ا
مبادا خاكي برخيزد و اوراق زمان دو تا يكي ورق بخورند !ا
با چشماني نيمه باز به لحظه ها نگاه مي كنم تا شايد بتوانم سهم نيمه باز ديگر بيابم و عمر مانده را دو برابر كنم
ميشه ليوان ليوان چاي سياه و قهوه ي تلخ پشت هم سر كشيد
آتيش به آتيش علف و سيگار كشيد .ا
كي به كيه ؟
شايد فردا نباشم پس بذار سركوب ها را يكي , يكي بيرون كشيد
فكر مي كنم شايد بتونم با استفاده از تك ماده دوم يه چند روزي وقت اضافه بگيرم تا دوباره مجبور نشم باز به اين زمين بد تركيب بر گردم و از استاد تا مرگ را سرگردان عشقي باشم كه شاعران در پس شبهاي وحشت از مرگ براي دلداري خويش ساخته اند ؟
عمرم به ترس هاي پيشينيان تباه شد و حيران خيالي باطل شدم
اما عشق را در معناي جمعي ياد گرفتم
دوست داشتن , ذكريا : كارگر خانه تا جنابان من منان بزرگ و كوچك
ياد گرفتم هر وقت خيلي فكر كردم مشكلاتم وسيع و حجيم شده . از تنم بيرون بيام . بالا برم از زمين دور بشم آنقدر كه اثري از .... من ... نمي ماند و همگي ما شديم .ا
حل شده در مكان در زمان .ا
بعد آنقدر به كوچكي منظومه ي شمسي مي خندم كه كوچكي خود را نبينم
man ba to yad gereftam chejoori asheghesh basham::)
پاسخحذفto khode eshgh boodi
zende bashio hamishe salamat...
كاش مي دونستم تو كي هستي كه از من عاشق بودن را ياد گرفتي و من نفهميدم . مگه ميشه بي آنكه عاشق شد عاشقي آموخت ؟؟؟؟
پاسخحذفو ميشه عشق را آموخت و در خفا گفت ؟؟ ياد نگرفتي هنوز بيا دوباره شايد شد كه يادت بدم ؟؟