گندم تلخ: دژاوو

۱۴۰۲ دی ۱۴, پنجشنبه

دژاوو

شاید دژاوو باشه؟ شاید توهمی ذهنی، هرچه هست تجربه ای حیرت‌انگیز؟

طی چند روز گذشته حس و تصویری غریب از تجربه ای آشنا و شاید قدیمی و مکرر؟

به یاد آوردن لحطه غافل گیرانه مرگ

لحظه‌ای بسیار جدی و بی شوخی. عاری از تمام تصوراتی که یک عمر از مرگ برای خودم می سازم . یک..‌.

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۴۰۲ دی ۱۴, پنجشنبه

دژاوو

من و قمری‌های خونه

جستجوی این وبلاگ