۱۳۹۱ مهر ۱۰, دوشنبه

بیدل کجاست؟













بلاگر تا نود 90 روز بلاگ را نگه‌می‌داره،
که اگر کسی از حذف بلاگ پشیمون شد
همه رو برگردونه

می‌دونم حذف کردی

به اختیار خودت اومدی به اختیار خودت رفتی
این خیلی خوبه، اسمش می‌شه آزادی
اما نه رفتن به خشم، به قهر.
رفتنت بوی قهر می‌ده.
می‌تونستی دیگه نباشی، ولی گینجه‌ات به‌یادگار باشه
همه شوق بودن در اینه که
وقتی نباشی
هنوز رد پاهات رو زمین مونده باشه
پژواک صدات تو فضا مونده باشه
هنوز شنیده بشه و دیده بشه

همه وبلاگت را حذف کردی، امیدوارم زودتر دلت آروم بشه
دوست ندیده و نمی‌شناسمی که مونس و همدم شب و روز و غروب منی
مونس تنهایی‌های بی رنگم
می‌دونم گاهی این‌جا می‌آی،
منم قصد می‌کنم که حتما بیای و این پست را هم
حتما ببینی
طبق معمول از هیچ دوستی نام و نشونی ندارم که ازت بپرسم
آهای هم‌محلی
چی شد؟
کسی با سنگ زد شیشه‌ دلت رو شکوند؟
برم به پهلوون محل بگم بیاد حق‌ش رو بذاره کف دستش؟
ای بابا زندگی همینه، دو روز و اندی
تو عشق می‌بخشی
پس
حیف نباشی


وبلاگ عاشقانه بسته شد
بیدل کجاست؟

لحظه‌ی قصد

    مهم نیست کجا باشی   کافی‌ست که حقیقتن و به ذات حضور داشته باشی، قصد و اراده‌ کنی. کار تمام است. به قول بی‌بی :خواستن توانستن است.    پری...