۱۳۸۵ مرداد ۶, جمعه

جغرافياي صفر



خدايا
كاش صبر مرا هم به اندازه ي طول و عرض جغرافيايي صبر خودت خلق مي كردي
يا صبرت را به وسعت شرق تا غرب دل من مي رساندي
گو اينكه بسيار كوچك مي شدي
ولي خار هرگز
يا , به من هم به ابعاد صبر خود صبوري و توان مي آموختی
كاش دلي به وسعت آسمان مي بخشيدي
كه به هر نگاه سر گشته و حيراني
چنين در هم شکسته و مبتذل نشود
بارخدايا
كاش اصلا دلي نمي دادي كه عشق را بشناسد
يا كاش دلي داده بودي
لال و كر كه هيچ نداند و كور كه هيچ گاه نبيند , نشناسد و هراسان نگردد
چيزي هم جز ادراك خيالي خود نمي آموختم

۱ نظر:

سفری در خیال کیهانی ( تجربه‌ای هولوگرام)

  اگر انرژی تجربه زیسته ما هرگز از بين نمی رود،  آیا همواره در حال باز تولید و حفظ خود در زمان کیهانی است. همان طور که در خواب در زمان سفر م...