مگه جرمه؟ 1

   مگر می‌شه حقیقت تلخ تنهایی یا ناتوانی برای زندگی را با دارو فراموش کرد؟ مگر می‌شه آنقدر بیهوش و هواس بشی فقط برای این‌که نفهمی هیچکس برای دوست داشتن و دوست داشته شدن در زندگیت حضور نداره؟یا حتا دارویی هست که از یادت ببره هرگز در زندگی دوست داشته نشدی و حتا نمی‌دونی دوست داشته شدن حقیقی چه رنگی داره، از چه جنسی است و چه عطری داره؟ می‌شه با دارو از زندگی دست بکشی و دلت نخواد برای دیدار یک دوست و نوشیدن فنجانی چای را آرزو نکنی؟ آیا این همه جرم است که برای سرکوبش به دارو متوصل بشی؟