گندم تلخ: هیس

۱۳۸۵ خرداد ۸, دوشنبه

هیس

تا حالا شده دلت بخواد چیزی بگی ولی پیداش نکنی ؟

یعنی گم که نشده، طول موجم دری وری شده

فکر کنم هنگ کرده باشم ؟
چرا که نه ؟

نمی دونم شاید هم واقعا حرفی برای گفتن نباشه و فقط من میل گفتن دارم ؟

مثل مواقعی که باید چیزی بگی ولی حرفی برای گفتن نداری

یا نباید بگی، عوضش یه عالمه حرف های گفتنی داری

بقول روباهه : همیشه یه پای بساط , لنگه !

شاید ذهنم طبق عادت می خواد وراجی کنه، اما

دیگری من به سکوت یا شناوری در خلاء احتیاج داره ؟

بدبختی !
خودمون رو هم نمی شناسیم، دنبال معنای بودن می گردیم

۱ نظر:

Anonymous۱۳ خرداد ۱۳۸۵ ساعت ۱۵:۰۵
تو كه گفتي . اينم اضافه كن
وقتايي هست كه حرف زياد داري كه بگي . اما جرات نداري زبون باز كني .
مثل پهلوي خودت
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۵ خرداد ۸, دوشنبه

هیس

۱ نظر:

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ