يه چيزهايي فطرتا در ما وجود داره كه بايد خرج يا استفاده بشه
مثل عشق که هر چه بپردازی، باز جای گزین میشه
درست عین یه چاه
چاه كه تا زماني كه ازش برداشت كني، جايگزين ميشه
مثل محبت، مثل عشق، مثل نگاه عاشق ...............ان تاي ديگه كه همگي داريم
ولي جاي خرج كردنش رو نداريم!
كسي كه دلت بیاد از ته دل بهش بگي : دوست دارم
مرسي كه واقعي و خودت هستي
مرسي كه پر و سرشارم ميكني
و مرسي كه ميدوني، من هستم
واي به زماني كه كسي نباشه از چاه آب بكشه و زميني سير آب نشه
چاه بطور حتم ميخشكه
يه روزهايي هست كه پر و سرشاري براي دادن و خرج كردن
ولي كسي نمياد دلو به چاه بندازه و آب ساكن ميمونه
یعنی كسي نيست تا كمي از اين عشق رو بهش هديه كني
گه به قدر تو مبه عشق احتياج داشته باشه
