نه ماه رنج و بیماری و سپس، چنان نرم و ساکت به جهانم سر خوردی مثل بچه ماهی .
ساعت یازده و بیست و پنج دقیقه تو آمدی و رشد و تکامل من آغاز شد.
دیگر و اکنون یعنی بزرگ شدم؟
من و قمریهای خونه
یک عمر شبهای بیخوابی، چشمم به پنجره اتاق بود و گوشم به بیرون از اتاق. با اینکه اهل ساعت بازی نیستم، ساعت سرخود شدم. ساعت دو صبح ک...
