گندم تلخ: گلهای کاغذی

۱۳۸۷ فروردین ۱۶, جمعه

گلهای کاغذی

از خداحافظی وقت رفتن مهمون گرفته تا احوال‌پرسی سر گذری ما ملت همه در نوع خود تراپیست و بی‌نظیر
مهم نیست طرف مش سیف‌الله بقال محله است یاآقای پاکی و راننده تاکسی
هر جا می‌رسن این سفره‌های دلشون پهن می‌شه و این می‌شه کمتر از اقوام اجنبی دچار تورم حلقوم یا گرفتار حناق می‌شیم
اما با ورود این تکنوآلرژی و انواع بدبختی دیگه کسی وقت نداره برای یک احوال پرسی ساده ساعت‌ها وقت تلف کنه نوعی روان پریش داره بین همه رخنه می‌کنه. باور نداری؟
اولیش من
من حتی دیگه اینجا با شماها هم حرفم نمیاد
من اصلا از صبح که چشم باز می‌کنم از آینه رو برمی‌گردونم و با خودم قهرم تا شب که دیگه آرزوی ... می‌کنم.باز قدیم‌ها می‌شد یه نیمچه تراپی اینجا کرد و گپی دوستانه داشت
از همه چیزهای لحظه به لحظه و تکراری حتی از بیدار شدن صبح‌ها و وقت خواب شب‌ها هم که از سر تکلیفه خسته شدم
یادش بخیر زمانی که نوک دماغم آسمون رو می‌سایید و وردم این بود
در من بشارتی هست، در عجبم از این خلق که بی این بشارت شادند

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۷ فروردین ۱۶, جمعه

گلهای کاغذی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ