درآغاز کلمه بود
و
کلمه خدا بود
هستي سريعالاجابهست، وقت نداره به واژههاي ما فکر کنه
یک روز فقط
فقط یک روز وقت بذار و به کلماتی که بهکار میبری توجه کن
همهاش منفی. همهاش دعوت به سد و مانع
همهاش دعوت به یاس و تاریکی
همه چیز با یک نمیشه، میدونم، ما که شانسش رو نداریم، بد نیستم
............ و هرچه کلام منفی دیگر آغاز میشه
ما هر لحظه و هر روز حکم صادر میکنیم.
با انرژی صوت
با انرژی کلمه و حرف
با انرژی باور
و غیر از آنچه که باورش نداری میوهای برنمیداری
هستي سريعالاجابهست، وقت نداره به واژههاي ما فکر کنه.
کلمات همراه با نیروی گرانش کیهانی یکی میشه
و به قصد خالق میپیونده که تو هم از روح او هستی و کافیست بگی: کن فیکون
موجود باش و میشه
گو اینکه این جمله به غلط بین عام مرسوم شده.
کن فیکون زیرو رویی نیست
هستیاست
زندگیست و موجودیت هر یک از ماست
پس مراقب کلام و گفتارت باش که ایشان فرموده
انما امره اذا اراده شیئا یقول له کن فیکون
هنگامی که اراده به موجودیت شیئی کنم. میگم
موجود باش
و میشه
و به هستی و انسان که تجسم کرد گفت باش
برای همین گفت: من انسان را به شکل و صورت خود آفریدم
نه که شکل خودشیم
شکل آنچه که اراده کرده و دوست داشته
مثل وقتی هر یک از ما پا به کارگاه میذاریم و به مواد برابرمون میگیم باش
اما در تفکر آغاز میشه و تجسم
و بعد در ادامه
نفخه فیه من الروحی. فقعوله الساجدین
دمیدم از روحم در او. سجده کنیدش
و ما دوباره میسازیم
کلمات مایوس کننده و باورهای تاریک و تار
بساز زیبایی
بساز بهشت
بساز عشق
که تویی انسان خدا