یه روزهایی فابریک مال خود ماست
روزهایی که مال منه اسمش شده، چراغ سبز
یعنی هرجا می‌ری و هر کاری می‌کنی همه چیز به نفع من انجام می‌شه
حتا دست انداز‌های خیابان هم از سر راهم می‌ره کنار
چراغ راهنمایی همه‌اش سبز و مردم همه خوش‌خلق و خنده رو، کسی مه نه نمی‌گه
صبح هم تا چشم باز می‌کنی، یکی از اون درهای پشت سر بسته مونده به ناگه باز می‌شه
جواب فلان سواله هم پیدا می‌شه
روزهایی که چراغش قرمز باشه نه از خونه بیرون می‌آم، نه کاری انجام می‌دم و ترجیح می‌دم اصلا کسی را نبینم
چون حوصله ندارم یک هفته بعد را به عذرخواهی سپری کنم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر