بعد از نق و نوق اول صبح از باب ایام خوش کودکی، سری به میل باکس زدم و این فایل از طرف پریا به دستم رسید
این موزیک نزدیک به بیست سال پای ثابت گروه رفقا بود
رفقایی که تک به تک رفتند و من موندم خاطرات خوش اون قدیما
ان‌قدر که بچه‌ی من هم این را دوست داره و یک سال از هر طریق به دنبال اسم یا خود آهنگی بود که در خاطراتش ثبت و یا روی فیلم‌های قدیمی بسیار است
به محض شنیدن آهنگ پیوندگاهم سر خورد رفت نشست بر خاطرات خوب پشت سر
یادم آمد من هم خاطرات خوب بسیار دارم
که ذهنم ترجیح می‌ده بگه ندارم
به عبارت بهتر نوشته‌ی قبلی محصول ذهن و این مال خودم
تفاوت از زمین تا آسمان است
نه؟
همین‌جوری یکی مثل حسین پناهی ما رو از حضورش محروم می‌سازد
فهم تمام زندگی با طعم تلخی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر