گندم تلخ: جمعة خنک

۱۳۸۷ مهر ۱۲, جمعه

جمعة خنک

ببین خودت رو لوس نکن
من به اندازة موهای سرت که امیدوارم کچل نباشی، جمعه‌ها قهوة تلخ خوردم و جمعه رو باهاش قورت دادم
اما به جمعه چه که اگه بلدش باشم، بیشتر از تمام هفته می‌شه با سکوت و خلوت، کوچه پس‌کوچه‌های غروب تا سحرش را، تا پوست حال کرد
موزیک خوب
نور ملایم
تفکری باز و پذیرا برای دریافت هر آن‌چه در راه است
باور نیکویی و زیبایی غروب جمعه می‌شه، حال لیوان چای تازه دم احمد عطری، که روی میز کنار دستمه و
دوست داشتن و احترام به خودم
البته بعد از چرخیدن، دیدن
و به خود رسیدن را
با روشن کردن، عودی در مجمه برنجی کنار اتاق زیر، فانوس زرینی که
معبد تن، من است و در آن
روغن عشق می‌ریزم
جشن می‌گیرم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۷ مهر ۱۲, جمعه

جمعة خنک

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ