گندم تلخ: waiting

۱۳۸۷ آبان ۵, یکشنبه

waiting

همیشه، همه چیز همون موقع اتفاق می‌افته که نه تنها منتظرش نبودی، بلکه حتی یادتم رفته
مثل وقتایی که منتظری
منتظر هر چی. یه نامه، یه زنگ تلفن، یه دیدار.................... اتفاقی نمی‌افته
به محض این‌که نگاهت رو از پنجره برمی‌داری و جا عوض می‌کنی، راه‌ها باز می‌شه
انرژی انتظار از بتن سخت تره، فقط ارگانیک نیست که مشت پر کن و باور کردنی باشه
تو منتظر می‌شینی، خبری نمی‌شه. راه بند اومده. ماشین پنچر کرده ، کار پیش می‌آد و ....................... هر چی دوست داری پر کن. فقط فراموش نکن همیشه مردم در گفتن علت تاخیر صادق نیستن. مثل یه جور کرم
خلاصه که خواستم بگم انتظار بد دردیه.
ولی بد تر از اون. منتظر کسی نبودنه
مثل احوالات نباتی و کنونی من
نه زنگ
نه خبر
نه آدم زنده
زندگی تمام هیجانش رو از دست داده و من باید بگردم دنبال یک کدو قل‌قله زن
در راه ندیدی پیر زن؟
داره خودمم باورم می‌شه، یه چیم شده

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۷ آبان ۵, یکشنبه

waiting

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ