زندگي اينه
يعني دقيقن همينه
از پاي ننشستن و وا ندادن
من حقم ر از دنیا گرفتم و می‌گیرم
همیشه همین بوده و اگر جایی کم بیارم، یعنی خودم کوتاهی کردم
پس نمی‌تونم از دنیا و آدم‌هاش به خصوص مردان از جنس ایرانی شکوه کنم
هرجا متوقف بشیم، خودمون خواستیم
من این دنیا رو با تمام بلایایی که سرم آورده خواستم و براش جنگیدم
گرنه خدا می‌دونه کی و چه طور از پا می‌افتادم و می‌بریدم و چه بسی در این توهم
آیا مرده‌ام؟
آیا زنده؟
تا حالا صد باره خودکشی کرده بودم
و واقعا که در این ولایت عظیم ایران، یکی از بهترین گزینه‌ها خودکشی‌ست
چون تو این‌جا حق هیچی نداری
نیم عظیمی از این ملت با خودشون سخت درگیری دارند
و نه گمانم بی‌خود تر از مردمان ایرانی، نژادی به جهان ورود کرده باشه
ما مردم اهل لافیم
اهل مردم آزاری و بخل و عداوت
خدا همه را از این صفات ابلیس گون رهایی ببخشه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر