گندم تلخ: آخر سالی

۱۳۸۷ اسفند ۱۵, پنجشنبه

آخر سالی

گو این‌که از حال و نا رفتم و تلاش آخر سال رمقی برام نذاشته
اما هنوز از قلم نرفتم
پست آخر« قشقایی» به خواست دوستی کوچ نشین در این‌جا نشسته
برام فردا حرف در نیارید
دل و دماغ ندارم البته و باز یک عیدی مثل عیدهای دیگه
چنان مثل برق و باد می‌آد و می‌ره که نفهمیدی
کی اومد؟
کی رفت و تموم شد؟
مثل کل عمر که به فنا رفت و نفهمیدیم که وقت پیاده شدن از قطاره

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۷ اسفند ۱۵, پنجشنبه

آخر سالی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ