در نتیجه من در خیالاتی سبک به باغ ایام خوب کودکی برمی‌گردم
باغی از جنس خاطرات بلورین
پر از درختان سیب و گردو
عطر شبدر
اون‌جایی که همه‌ي روزهایش برای من جمعه بود و من عاشق روزهای جمعة همراه با پدر
در ، جهان به باغ ملی باز می‌شد و صدای نبض انسان را می‌شد در آن شنید
طبق معمول این وقت روز باید پدر در ایوان نشسته و همشهری ها یک به یک به دیدنش می‌آمدند
و من که دزدانه از پشت پنجره سرک می‌کشیدم و می‌دیدم که چطور آن‌همه مردان خمیده پشت سفید موی تر از او احترامش می‌گذارند
پس، همه مثل من
پدر را خیلی خیلی بزرگ می‌دانستند
و من با خاطری امن دنبال کار خود می‌رفتم که هم‌چنان جهان جایی امن و مطمئن است
اما نه پدر گفته بود این‌چنین زود تنهایم خواهد گذاشت
و نه کسی گفته بود
این جهان اصلا جای امنی نیست
جای مهر ورزیدن نیست
جای عشق‌بازی نیست
این‌جا مکان هجر است
هجران و تنهایی
و چه زیباست هم‌چنان کودکی و کاش هرگز بزرگ نمی‌شدم
و پدر هم‌چنان بود، من در تفرش و
بانو مرضیه و بنان می‌خواندند و صدای پمپ آب استخر نمی‌گذاشت صدایی بیرون از باغ را بشنویم
به‌قول مجید :
جمعه، جمعه آقام و شنبه، شنبة آقام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر