هرسال محرم بقچه‌ی مخصوص بی‌بی باز می‌شد تا دستمال شاهد را در بیاره.
همان دستمالی که به باور بی‌بی بناست روز قیامت در محضر الهی شهادت به عشق حسین بده و اشک‌هایی که بی‌بی برای شهادت او خاندانش ریخته
دستمال همراه سفر آخرت بی‌بی بود
گاهی فکر می‌کنم:
خدا کنه واقعا عشق به خاندان پیامبر جایگزین انجام وظیفه‌ی انسان خدایی، اسلام باشه
بنا بود بشیم « آزاده ، انسان کامل، نایب او بر زمین . بی شیتیل و زیر میزی و ... اینا »
نشدیم که هیچ گم هم شدیم
انسان دردمند و نیازمندی که از وقت تولد به گوشش وابستگی خوانده می‌شه
وابسته به بیرون از خود
بیرون از حیطه‌ی روح الهی
خارج از پیغام اسلام
ورای لا اله الا الله
خدا کنه بعد از مرگ پنچر نشیم که چی فکر می‌کردیم، چی شد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر