گندم تلخ: توهم خود باوری

۱۳۹۲ آبان ۱۱, شنبه

توهم خود باوری

در تمام مکاتب باطنی،
داستان از انزوا و تنهایی آغاز می‌شه
در انزوا رشد می‌کنه
بزرگ می‌شه
و چون همیشه طالب تنها بوده،
مطلوب مجازی بسیار دیده
مکاتب در انزوا رشد می‌کنند و نام فلسفه یا عرفان می‌گیرند

ذهن جمعی، ذهن فعال و سالم، در گیر هیچ توهمی نمی‌شه
مگر توهم خود باوری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۹۲ آبان ۱۱, شنبه

توهم خود باوری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ