اگه بناست همه چیز خوب باشه و همه هلو پلو، کی دیگه از این دنیا دل می‌کند؟پی بردم همه‌ی لذت زندگی در لحظاتی‌ست که با تمام وجود قصدی دارم و براش در تلاشم
این ایام حالم بسیار خوبه
می‌خواد قصد سلوک یا قصد خاکی
انسانی
ها پس چی؟
ما آدم به دنیا اومدیم و با همین ابزار خاکی و روح الهی می‌تونیم چرخه رو در جهت نیک بود خود بچرخونیم
اگه نه، خودمون باختیم
اگر دیگران توانستند، تو هم می‌تونی و من نیز هم
من‌که به‌طور معمول همیشه هرچه را با تمام قصدم خواستم، به دست آوردم
و انی که از چنگ گریخت، همانی بود که براش زحمت زیادی نکشیدم
یا باور شدنش در ذهنم نبود و ..... اونی که با همه وجو خواستم، شده
یعنی من ایجادش کردم
همون‌طور که مواقعی که تو خواستی،کردی
کافیه خودمون رو باور داشته باشیم
باقی بهانه‌هایی‌ست از سر کوتاهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر