گندم تلخ: شوق آفرینش

۱۳۹۲ آذر ۲۵, دوشنبه

شوق آفرینش

تا وقتي سرگرم كشيدن و مشق خلقتم،
با دنیا کاریم

نیست

منم و دفتر سپید آفرینشم
صبح با شوق‌ش از تخت می‌پرم و تا آخرین ذرات نور با شوقی کودکانه و شیرین می‌رم
تا
پایان کار
بعد دیگه در ذهنم جایی نداره. قدیما کارها رو قاب می‌کردم و می‌نشست روی دیوار
مدت‌هاست دیگه کاری قاب نمی‌کنم
نمی‌خوام با نصب کار بر دیوار اعلام کنم که این منم،‌این کار تا این‌جا آخرین کار و در نتیجه بین کارهای کهنه گم می‌شه
از جایی که فاقد حیات و جان و رشدی هم نخواهد داشت و در حافظه فراموش می‌شه
همین‌جوری‌ها به راه و روش شما پی بردم
بین ابزار کارگاه بود که با شما آشنا شدم
شما هر لحظه، صرفا ذوق خلقتی
چرا باید منتظر بنشینم پس از نمی‌دونم چند هزار یا میلیون سال هنوز به نظاره‌ی اعمال من دل خوش باشی
و چوب خط بزنی
تو شوق آفرینشی
خلقتی پس از خلقتی دیگر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۹۲ آذر ۲۵, دوشنبه

شوق آفرینش

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ