به میمنت و مبارکی این تعطیلات داره نفس‌های آخرش رو می‌کشه
هیچ سالی مثل امسال تهران خلوت نبود
یعنی تجربه‌ی من این رو می‌گه
قدیما یادمه خیلی کسی دوست نداشت 10 و 9 محرم سفر بره و ترجیح می‌دادن در ایام سوگواری این‌جا باشند
اما امسال خیلی به چشمم اومد
این رو به چه معنی کنم، تعطیلات چند روزه؟
یکی دوسال پیش هم این اتفاق افتاده بود، اما امسال یه‌طور دیگه‌ای بود
و فقط به یمن سیستم‌های صوتی و ادوات مدرن موسیقی، تا دلت بخواد صدا بود
به‌قول غضنفر، هیکلی چخدی غیرتی یخدی
تنها کار مهم این چند روزم پخت دو نوع شیرینی و بافتنی و از این چیزها بود
به علاوه یه‌خروار گیر سه پیچی که به دو مذهب شیعه و سنی دادم
چون نمی‌فهمم چه اهمیتی داره کی خدا رو از کدام منظر دوست داره و سردر خونه‌اش اسم کدام خدا نوشته؟
مهم انسانیت و خدا و خود شناسی؛ به هر زبانی. باقی‌ش به‌ما چه؟
کلی هم فیلم دیدم
گو این‌که روزهای دیگه‌ام کار فوق العاده‌ای ندارم و باز در حال ول زنی‌ام
ولی در بیرون زندگی جریان داره و ذهن من در این اتاق‌ها پرسه نمی‌زنه و به همه چیز کار داره
تا ساعت‌ها برای خودش دستمایه بسازه
و
صدای نفس‌های زندگی در فضا جاری‌ست
الان و دیروز و جهان به‌نوعی برایم از حرکت ایستاده بود
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر