گندم تلخ: سال نو در میان مه

۱۳۹۲ فروردین ۱۸, یکشنبه

سال نو در میان مه

سالی که نکوست از بهارش پیداست
روز 27 اسفند بالاخره راهی شدم. جاده خلوت و آفتابی مسیر امن و من و شانتال در راه
از مرزن آباد هوا به‌سمت ابر و مه و ... پیش‌رفت و به‌قول استاد بزرگ شیخ دون‌خوان ما وارد جهان مه شدیم
دیگه تا برسم خونه یک‌متری هم دیده نمی‌شد
کورمال کورمال سر خوردیم به حیاط خونه و جاده ختم شد
می‌گم مه شما تصور کن فقط، چون خودم در این بیست سال چنین تجربه‌ای از شمال نداشتم
شاهدش این عکس خیابان ورودی به محل که چنان در اسارت مه فرورفته که هیچ اثری از انتهای راه نمی‌بینی
حالی که گاه در زندگی به آن دچار می‌شیم
مه ذهنی چنان مرا در خودش می‌پیچد که باور فردایی نیست در حالی که فردا همان‌جاست و نمی‌بینم

خلاصه که امسال بسیار غریب شروع شده و امیدوارم این همه سرعت و غافل‌گیری به خیر ما بنی بشر تمام بشه
وقایع کم نیست
از به گل نشستن بوته‌هایی که پاییز گل می‌دن تا سال تحویل برفراز ابرها
بگی نگی امسالم چنین آغاز شد
وسط ابرها
خدا خودش خیر سازد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۹۲ فروردین ۱۸, یکشنبه

سال نو در میان مه

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ