گندم تلخ: شکرستان فارسی

۱۳۹۰ بهمن ۱۰, دوشنبه

شکرستان فارسی

احوالات ما ایرانی‌یان به رنگ بی‌کسی‌های‌مان است
تو اختیار داری صفحه‌ی فیس‌بوکت را به زبان مادری تنظیم کنی
ما نمی‌کنیم
چون شیک نیست
افت کلاسه
ترجیح می دیم با گزینه‌ی انگلیش سر به بالا بگیریم که ما شیکیم
وقتی از خودت شرمنده باشی، زبان مادری‌ت را هم دوست نداری
بهتر است با زبان بیگانه حضور داشته باشی که
در جماعت جا بگیری
در صورت لزوم می‌شه چند گزینه‌ی دیگر را هم انتخاب کنی
مثلا ایتالیانو، فرنچ یا احیانا ژرمنی
همه چیز به جز زبان شیرین مادری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۹۰ بهمن ۱۰, دوشنبه

شکرستان فارسی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ