همهی دنیاست و باورهای ما
سرنمازم افتادم بهیاد اینکه ، چی میشه که بعد از مرگ بناست به تعداد نمازهای خوانده و نخواندهی ما
صعود یا نزول داشته باشیم؟
قبلترها حدس میزدم، صعود بر اساس میزان انرژیست که وقت حیات ذخیره میکنیم
و نماز یکی از رفتارهای انرژی سازی است که هم آرامش بخش و هم ........
سالهاست با اذان الله اکبر سجادهام پهن میشه
چیزی که امروز کشف کردم این بود که،
این باور ماست از عملی به نام نماز و حضور خالقی به اسم خدا
و از جایی که باور است که جهان من را یا رنگین کمانی میکنه، یا سیاه و سفید
این باور من است از نماز و حضور او که در ادامهی راه باعث صعود یا نزول میشه
دون خوان میگه: انسانها با رویاهایی که در طی زندگی از بودباش خود ساختند، بعد از مرگ مدتی را در نقطهای
بهنام رویا سپری میکنند
و اونهایی که بعد از مرگ هم با ...... از جمله یادوارهها، نوشتهجات یا ...... باز هم تکرار میشن، انرژی مضاعفی برای توقف در جهان اختصاصی رویاها دارند
مثلا اگر من سیصد سال بعد از مرگ هنوز در رویایی حضور داشته باشم
رویای جناب فرعون به واسطهی اهرام ثلاثه و تاریخ مصر چند هزار سال بهطول میانجامه
و از جایی که دونخوان به روح اعتقاد نداره و انسان را مجموعهای از انرژیها میدونه
و منی که رویا بینی آینده بینم و به حضور خدا در لحظهی آفرینش انسان باور دارم
میتونم فکر کنم
این باورهای ماست در طول حیات که ادامهی مسیر روح را هدایت میکنه
خلاصه که خدا ننشسته با رکعت شمار الکتریکی نمازهای ما را وجب بزنه که یا به بهشت بریم یا دوزخ
بلکه این مصارف فردی ماست که به این باورها نیاز داره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر