باش

نه تنها آزاده.
که همه. همه، یعنی حتی من این‌ها را در بخش اطلاعات کیهانی ذخیره داریم
ما انبارداران مفت بی‌جیره و مواجب ارثیة پدری هستیم. 
که نه خود خوریم و نه کس دهیم
که البته قول می‌دهم گنده‌اش را هم ما به سگ ندهیم. چون اصلا باور نداریم که باشه. فقط حرف‌های قشنگ قشنگ
مشتی قلدر که به طلبکاری ارث پدرجد خلاف‌مون آدم اومدیم تا فقط به همه چیز نق بزنیم تا وقت موت
موت هم که دیگه میت جایی نداره تازه فهمیده چه گوهر گرانبهایی را بیهوده از دست داد و رفت. 
جاودانه هم نبود و واقعا مرد
باز فردا بگیم، در آغاز کلمه بود. و کلمه خدا بود
باز بگیم : 
اذا اراده شیئا یقول له کن فیکون
تمام شبانه روز فرامین کثافت احمقانه صادر می‌کنیم.
انتظار بهشت هم داریم. 
ما غیر از آنچه باور داریم سهمی از این دنیا نمی‌بریم.
من که به کمتر از خدایی وا ندم
دو بار تا تهش رفتم و اومدم. 
باید احمق باشم باز با تصورات حال خرابانة دیگران ثانیة عمر فنا کنم
زندگی بوم سفید قدرت و اراده تواست.
هنر داری خوشگلش کن. نداری فقط تو مقصری نه کائنات
نه خداوند
بسم الله این بوم و این تو. 
می‌تونی زیباترین رویا یا وحشت ناکترین کابوس را رسم کنی. اما حق نداری به گردن غیر از خودت بندازی
با کلی انرژی و حس حیات و تازکی می‌‌پرسم:
حالت چطوره؟
معمولا میگن: بد نیستم.
قانون اول جهان اینان بد است که اکنون غایب است و نیست. ولی او منتظر است که بیاید
اگر بگه: خوبم. می‌ترسه مجبور بشه بخنده. یا مالیات بده یا
نمی‌دونم