گندم تلخ: اهل حرم

۱۳۸۶ اسفند ۲۳, پنجشنبه

اهل حرم

اون قدیما یه عزیزی می‌گفت: این زن لاکردار یه جوریه که هر طور می‌شه؛ تو مجبوری دوباره امتحانش کنی
می‌بینی خوب در می‌آد مزه می‌کنه، مجبوری و چارة دیگه‌ای نداری جز اینکه، بری یکی دیگه بگیری تا تموم نشده
یا بد در می‌آد، باز مجبوری انقدر بگیری و امتحان کنی تا بالاخره یه خوبش رو پیدا کنی
اما پناه می‌برم به خدا
آخه بی‌خود نبوده این پادشاهان قاجار حرمسرا داشتن، چون اینها فقط یکبار اونم در تاریک می‌تونن مصرف داشته باشن بی‌شک همة حرم از همین یه ورژن بودن
پس دیگه کلکسیون کردن اینا، یعنی چی؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۶ اسفند ۲۳, پنجشنبه

اهل حرم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ