گندم تلخ: ورید عشق

۱۳۸۵ دی ۲۴, یکشنبه

ورید عشق

کم‌کم دارد حوضله‌مان سرمی‌ود. حضرت جبرئیل رفته‌است بازیگوشی و ما را از یاد برده. چندی است، نه وحی و نه طرح و نه رنگی در میان نبوده و ما سخت پکر شده‌ایم. پس آخر ما را الاف چه کرده ‌این، سرور عالم؟
دل‌مان می‌خواهد، اندیشه‌ای تحریر کنیم. یا که رقصی با رنگ کنیم. اما، حتی نمی‌توانیم موزیکی بشنویم. می‌توان از زیبایی به تنهایی لذت برد؟ شده‌ایم آدم آهنی، بی حس و قواره! اگر چنین پیش برویم، چاه اندیشه‌مان خشک خواهد شد. رگ‌هایمان خواهد پلاسید و در نهایت بساط مان تعطیلل است.
خداوند در تو چه موجودی پنهان کرده، ای‌مرد! که نه تاب تحملت هست و نه تاقت فراق. چلچلراغی است در خانه که راه می‌روی صدا می‌کند. نباشد خانه تاریک است
خبیث تر از مردها ما هستیم، که می‌خواهیم‌شان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۵ دی ۲۴, یکشنبه

ورید عشق

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ