جمعهء مقدس

همه تجربهء ما از دنیا از طریق باورها و ذهن‌ما وارد زندگی شدند. می‌گم حالت چطوره؟
غمیش میاد و میگه« بد نیستم» زورش میاد بگه خوبم. بد قانون جهان اوست که روزشمار را پر کرده. یعنی بد قانون حتمی که الان نیست
حال خوب یا خوش از باور ما رفته! این وحشتناک است. تا وقتی تو جهان را بد و ظالم باور داری، با کدام نیرو جهان باید زیبایی خودش رو به رخ تو بکشه؟
همهء حدوث عالم از باور ما واقع می‌شه. همان طور که خداوند اراده می‌کنه و میگه موجود باش. تاچیزی رو نبینی یا نباشه، می‌تونی بهش بگی که باشه؟
وقت خداحافظی می‌گم « شبت رنگین کمونی » میگه تو هم همین‌طور. زورش میاد کلام مثبت از دهنش خارج بشه. چون نه باورش داره. نه بهش فکر می‌کنه . نه می‌خواد که شکلش رو هیچ‌جور عوض کنه و هم‌چنان از زندگی می‌ناله. مگر غیر از ما کسی این زندگی رو می‌سازه یا تعریف می‌کنه
کمی باورها را به آب تنی یا گرمابه ببریم. اصلاحش کنیم و جانش را جلا دهیم. رخت نو و زیبا تنش کنیم و با لیوانی خنک باور تطهیرش کنیم. باور مقدس انسان خدایی
بیا جهنم را ترک کنیم و به بهشت بازگردیم
بیا تمرین کنیم توی چشم هم نگاه کنیم و در نثار کلمات زیبا و مثبت از دنیا سبقت بگیریم. بیاد با رسم زیبایی در وجود خودمون خدای‌گونه زندگی کنیم. خدا زیبایست. محبت است لطف است. خدا عشق است
اگر در خانه‌ات زندگی می‌کرد؛ اکنون آنجا که هستی چطور بود؟ نیمه تاریک و بی روح؟ یا نورانی و شادی‌آور
لطفا کمی به خودتان زحمت دهید. با یک موزیک خوب و آب زدن به صورتت شروع کن