ذوق مرگ الهی

اگر آدمی  زور بزنه

زور بزنه تمرین خدایی کنه
از ادای بشری خسته بشه و 

بخواد و دست نبره
ببینه و روی برگردونه
باشه و نباشه 
و .... 
سی این‌که می دونه 
او اومده  در ما آدم بودن رو تجربه کنه  
با خودش یه روز هم می‌گه:
اون‌که در عادت خدایی خودش گیره و می‌خواد ما رو هم مثل خودش کنج تنهایی گیر بندازه
 پس بذار حالا که هست 
ما یه‌نموره مشق خدایی کنیم
در نتیجه به هر تدبیر و مکر متوصل‌الحیل شدیم و زدیم به ساخت و ساز خدایی
شاید هم از اول آمده تا ما او را تجربه کنیم؟
کسی چمی‌دونه؟

هر چه که هست این من داره سعی خودش رو می کنه
که فرضن یک شب تا صبح سر و ته بخوابه
یا بره زیر ناودان همسایه تا آب بارون روی بوم‌ش رو بخوره
یا ملغ بزنه تا لب دریا بره و هر کار احمقانه‌ی دیگر
که کارهای غیر معمول بشری انجام بده
 سعی خودش رو می کنه که به نظرم،  بهتر از اصلن سعی نکردنه


حالا 
برخی‌ها عبور می‌کنند و می بینند یارو چهار چنگولی مونده
یکی به راهش ادامه می ده
یکی کف پاش رو قلقلک می‌ده
یکی پر توی دماغش می‌کنه
دیگری به باد فحش و ناسزا می‌گیرش و آن یک دیگر تا می‌خوره سیر می‌زنش
هر کاری به‌جز عبوری سهل و ساده
خب ته این تصویر یعنی چی؟



ته همه اش خودخواهی‌ست
حتا برای اونی که چهار چنگولی مونده
روشی از دوست داشتن خود است
برخی از طریق مردم آزاری و سایرین از پی خودآرایی
به نظرم یه‌کاری کردن
هر کاری
باز بهتر از بی‌کار در کوچه‌ها ول گشتن و زنگ مردم رو زدن و فرار کردنه


قدیم ها بهش می‌گفتم: آزمون‌های الهی
یعنی فکر می کردم حالا که ما با یک پای بالا گرفته باید کنج کلاس وایستیم
لابد تنبیه الهی‌ست و اسباب گذار
مام وای‌می‌ایستادیم و تو دل‌مون فقط حرص می خوردیم
حالا می ایستم و حرص هم نمی خورم
چون این یک قلم روی یک پا حداقل این رو بهم فهموند
که مردم چنی در عوالم مبهم فردی سرگردونن!!!!!!!!!!!!
درست مانند من
از جای من تا جای اون‌ها چنان فاصله مند می‌شه
که حرف‌های من گاه  بسیار تلخ تلخ تلخ به گوش می‌رسه
زیرا
در دنیای وارونه‌ی من محلی برای هیچ یک از تفکرات سایرین نیست
  اما
ته ته ته ته ته ته ته نامردیه هر کی از این‌جا رد می‌شه
فکر کنه هزار ساله در این‌جا منتظرش بودم
و او حالا از راه رسیده و من باید از شادی ذوق مرگ شم