ما باشندگان

 دانشمندان سعی دارند ماشینی به‌نام تونل‌زمان بسازند
شایدم یه‌جایی دنبالش می‌گردن
مثلا ته یک سفید چاله و سیاه‌چاله  
به‌نظرم فقط از طریق جابه‌جایی کانون ادراک می‌شه در زمان‌های مختلف حضور داشت
مانند مرور تاریخچه‌ی شخصی که وقتی خاطرات را سعی می‌کنی با حفظ جزئیات به‌یاد بیاریم و پشت پلک ببینیم
 کانون ادراک چرخیده به فلان تاریخ و فلان زمان
یا، رایحه. 
همانی که تا به مشام می‌رسه
خاطره‌ای به وضوح دوباره بینی می‌شی
 
 تونل زمان تصاویری از آینده‌ای‌ست که هنوز اتفاق نیفتاده و ما در خواب یا به قول من در رویا می‌بینیم
و هم‌چنین می‌شه به گذشته نگاه کرد و مسیر عقب عقب رفت
انرژی هرگز ناپدید نمی‌شه
و لحظه‌ی آفرینش از بیگ بنگ تا اکنون عظیم‌ترین انرژی‌ آزاده شده‌ی عالم هستی‌
چطور می‌تواند در هستی محو شده باشه؟
در قالب فیزیکی اتفاق نیفتاده؛  
 اما همان تصویری‌‌ست  که خالق وقتی می‌گفت:
کن فیکون ، برابر دید « تجسم یا طرح » داشت که بهش گفته باش وما شدیم
از آدم تا آخر. یا ، همان لوح محفوظ.
اراده می‌کنه، به تجسم اراده‌اش می‌گه باش و می‌شه
 به نیستی  نمی‌شد گفته باشه: باش 
و ما بشیم
فرمول اولیه‌ی جناب پدر آدم را تجسم کرده . مثلا :
 یک پیمانه خاک.
 دو پیمانه آب،
 سه چارک روح. 
از همون موقع هم دیده قراره نتیجه‌‌ی اراده‌اش چی بشه.
نگفته اون باشه
دیده چی می‌شه
جبرش فقط مواد اولیه بوده و طرح خالق
 

وقتی توی کارگاه متریال می‌سازم
می‌دونم این درصد سیمان و پودر سنگ، بنا به زمان خشک شدن و مقدار رطوبتی که سعی می‌کنم کش‌دار بشه و و و و
این کار چند وقت دوام می‌آره؟
 در چه فضا و دما و رطوبت و ....... ابر و باد و مه و فلان و فلان می‌تونه مقاومت کنه؟
 یا در مرور زمان کجاهاش تحلیل می‌ره؟
یا برجسته می‌شه؟
برگردم به رویا بینی

بدن انرژی وقت خواب جسم را ترک می‌کنه
اولین جایی که پا می‌ذاره، تجسم اراده‌ی خالق و یا تونل زمانه 
که همه‌ی سرنوشت ما از آغاز تا انتها در آن حضور داره
قبل از لحظه‌ی شدن فیزیکی
وقتی بدن انرژی برای بیداری به جسم برمی‌گرده، اون تصاویری که در اون مسیر توجهش را جلب کرده و نگاهش کرده
به ذهن می‌رسه
اون هم که تا چیزی را براش تعریف نکرده باشیم نمی‌فهمه
تصاویر را حذف، سانسور ، کمرنگ ، پر رنگ می‌کنه « بدتر از وزارت فخیمه‌ی از ما بهترون. ارشاد »
ما می‌مونیم و کلی تصاویر ناپیوسته‌ی بی‌ربط که در زمان معنی می‌شه
وقتی که اتفاق می‌افته