فکر کن
دیروز عزیزی می‌گفت:
می‌گن امسال سرمای منطقه‌ی ایران و عربستان تا منفی 40 می‌رسه
من نمی‌گم. آمریکا گفته
من‌هم به قید دو فوریت وارد تصویر شدم که :
ای داد بر من
خونه‌هایی که اصلن برای چنین سرمایی امکانات ندارن
مردمی که به عمرشون چنین سرمایی رو حتا نشنیدن
کشوری که با یک تلنگر وارد کما می‌شه
فکر کنم کار به‌جایی برسه که تا مبل و صندلی‌ها را هم بسوزونیم تا گرم بشیم
بعد ذهن‌م چرخی در اتاق زد و متوحش به چیزهایی چسبید که عمری مایه‌ی رضایت خاطرم بودند
بوفه‌ی یک صد ساله‌ی یادگار پدر و مبل‌هاش
رادیو جنگ دوم جهانی
صندوق‌چه‌های هندی و ....... تمام اسباب تعلق خاطر به لحظه‌ای در ذهن
مجبور به سوختن شدند
و به آنی هر آن چه که عمری دل‌خوش‌م می داشت برای حفظ حیات سوخت
بماند گرسنگی و قحطی
یعنی کل اهن و تولوپ انسان به نام مالک هستی و ....... فلان مساوی می‌شه با
تخمه کدو
خب واقعن ممکنه چنین اتفاقی رو تجربه کنیم؟
به تجربه نمی‌رسه
به لطف پروردگار کل منطقه خالی از سکنه‌ی زنده خواهد شد و همه از سرما می‌میریم
بعد هم به یاد آمریکای جهان‌خوار افتادم که مالک کل نفت منطقه می‌شه
زیرا ذهن من ذره بینه
فقط به یک موضوع انرژی می‌ده و به باقی‌ش فکر نمی‌کنه که
خره اگه بنا باشه چنین بلایی سر اییی یه گله جا بیاد
فکر کردی سایر دنیا در هاوایی می‌نشینند منتظر مرگ ما؟
شک نکن که این سرما جهان شمول خواهد شد و مرگ دنیا
ولی کی این رو حالی ذهن کنه
بلافاصله لرز کرد و از سرما کم مونده بود بره توی خود شومینه بنشینه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر