گندم تلخ: بی همگان به سر شود بی تو؟

۱۳۸۷ بهمن ۸, سه‌شنبه

بی همگان به سر شود بی تو؟

سبب گر بسوزد، مسبب تو هستی
سبب ساز این جهان تویی
مثل سبب ساز بیداری من در این سحرگاهانی که هنوز به سپیده نرسیده
به این لحظات می‌گن، ایام پیش از سحر
تاریک‌ترین لحظات، پیش از صبح است
به هر شکل و به هر عنوان هنوز نخوابیدم و همه‌اش زیر سر این جناب داریوش اقبالی و ترانة ازتو ست که من و با خودش برد به ایام نوجوانی
نمی‌دونم چه حکمتی بود که هر کی عاشق می‌شد، داریوش گوش می‌کرد
یعنی اصولا داریوش و عاشقی می‌طلبید
البته نه برای عشق‌های این زمانی. مال همان‌زمانی هاست که در اوج عشق گوگوش و جادة چالوس
در هجر و سوز داریوش و پشت شیشه بارون تماشا کردن
حالا یادم نیست در فصول غیر بارانی ما چه گلی به سر می‌گرفتیم
خب دیگه یادی تازه کردیم از شباب و آن‌چه گفتد و دانی
آقا بدجوری دلم عشق می‌خواد
غلط نکنم اگه چندروز دیگه این شیدایی ادامه پید کنه
نه گمانم دیگه آدم بشم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۷ بهمن ۸, سه‌شنبه

بی همگان به سر شود بی تو؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ