گندم تلخ: امروز، فردا

۱۳۸۵ اسفند ۲۷, یکشنبه

امروز، فردا

نمی‌دونم چند تا شب عید از سهمیه‌ام مونده؟
نمی‌دونم چندعید دیگه باید همچنان تنها باشم؟
نمی‌دونم چند عید سخت باور داشتم تنهایی به آخر رسیده؟
نمی‌دونم چند عید تک و تنها بودم؟
هزارهزار نمی‌دونم دیگه از گذشته و آینده
نمی‌دونم این چندمین عیده که من اداش رو در میارم ولی معنای عید را در کودکی‌ها جستجو می‌کنم؟
تصاویری معطر به عطر نقل بیدمشکی.
گلاب‌پاش‌های ناصری و عطر اسفند که با ورود مهمان‌ها مادر بزرگ دود می‌کرد
کاش بچگی می‌فهمیدم زندگی یعنی این.
به جای اینکه فقط حسرت بزرگ شدن را بخورم
و کاش حالا می‌فهمیدم زندگی یعنی این به‌جای اینکه حسرت دیروز را بخورم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۵ اسفند ۲۷, یکشنبه

امروز، فردا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ