گندم تلخ: نگاهش کن

۱۳۸۵ اسفند ۲۶, شنبه

نگاهش کن

چقدر ما ناشکریم؟
فکر کن

خوب نگاهش کن. چشماش و می‌تونی ببینی؟
یک روح پشتشون نشسته، می‌بینی؟
یک مرد. یک انسان. اما بدون حق لذت از زندگی

خوب نگاش کن

با همه اینها، شاکره
!!!!!!!!! نماز می‌خونه
خدایی رو ستایش می‌کنه که، او را ناقص خلق کرده
این یعنی استاد بزرگ در قالب کوچک

کدوم ما ظرفیتش رو داشتیم؟
حتما اول از همه، منه زر زرو؟

۲ نظر:

roze-abi۲۶ اسفند ۱۳۸۵ ساعت ۱۰:۴۲
salam :x

khejalat keshidam :| cheghad nashokram :|
پاسخحذف
پاسخ‌ها
ازاده۲۶ اسفند ۱۳۸۵ ساعت ۱۴:۱۸
ظرفیت میخواد قبول اینا و لیاقت میخواد شکر کردن خدا!!!
که من یکی از قرار فعلا بی لیاقت شدم!!!
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۵ اسفند ۲۶, شنبه

نگاهش کن

۲ نظر:

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ