در قرآن کریم میفرماید: «به خاطر بیاور زمانی را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، «ذریه» آنها را برگرفت و آنان را گواه بر خودشان گرفت
محدثان در پاسخ میگویند:
در بعضی از احادیث آمده است:
فرزندان آدم تا پایان دنیا به صورت ذرات کوچکی از پشت آدم خارج شدند و فضا را پر کردند؛
در حالی که دارای عقل و شعور بودند و قادر بر سخن و تکلم بودند. خداوند از آنان پرسید:
آیا من پروردگار شما نیستم؟ همگی در پاسخ گفتند.
آری و به این ترتیب، پیمان نخستین بر توحید گرفته شد.
منظور از عالم «ذر»، عالم «ارواح» است؛ یعنی، خداوند در آغاز، ارواح انسانها را آفرید و مخاطب ساخت و از آنان اقرار بر توحید گرفت.
همه به این توجه می‌کنن که در ذر ما آمدیم یا نه؟
اما مهم‌ترین نکته، سیر آغاز تا پایان تمامی آدم‌هایی‌ست که در اعصار مختلف آمده و رفته‌اند
موجوداتی شکل گرفته از سرنوشت‌های انسانی
تجربه‌هایی پیش از ظهور آدم بر زمین. آیا ما نامه‌های خوانده و نوشتة پروردگاریم؟
تولد من وابسته به میلاد پدرم و پدرم وابسته به پدرش و الی‌اول که آدم باشه. پس ما قراره چه غلطی بکنیم؟ یا شاید ایشان رشد و تکسیر ما را با عجله دید و تمام شد و گفت:« باش» واوو من که نمی‌دونم وقت قیامت من محاکمه می‌شم یا خالق بنی آدم از اعضای ...... اینا؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر