فقط خدا می‌دونه که ما چی به این جهان اومدیم و چی ازمون برمی‌گرده
برنامه ریزی در حد جام جهانی
روز اول فروردین روزی‌ست از روزهای سال، روزی ساده و معمولی
اما پروتکل‌های بشری از آن روز اول عید ساخت
نوروز جمشیدی
هزاران سال می گذره که ما پارسی‌زبانان هرجای دنیا که باشیم؛ بخصوص ما ایرانی‌ها
در اون یک روز از زمین و زمان انتظارات خاصی داریم
یعنی فکر می‌کنیم باید فیل هوا کنیم، هم‌چون کودکی شاد باشیم و ... الی داستان
و اون‌ور آبی‌ها که نیستند از همه بدتر
دل‌آدم ریش می‌شه براشون
این یک پروتکل بیش نبوده
جامعه‌ی فرهنگی ما این قرار را گذاشته که در این روز واقعن شادباشیم و
بی نوا اونی که به هر دلیلی نتونه در این روز شادی رو در قلب‌ش احساس کنه
پروتکل بعدی جامعه‌ی بشری روزهای تولد
با این که هیچ حس خاصی بابت این میلاد در ذهن‌م نداشتم
اما یک چیزهایی کم بود
از جمله صدای تبریک دخترهایا ........ مثلن....... یک ظرف شیرینی که تا پریا ایران بود به هیبت کیک وارد خانه می‌شد
و این در ذهن‌م گیر بود تا ..................... همون روز حوس شیرینی داشتن
حتا به قصد طبخ وارد مطبخ هم شدم
اما، از جایی که شیر نداشتم کل ماجرا منتفی شد
اما دیروز که مهوس یک پاتیل سوپ داغ جو شدم و رفتم سوپر آقای خلیلی و این مهم انجام شد
در فاصله‌ی طبخ سوپ به خودم اومدم ، کیک آجیلی در فر بود
یعنی کیکی پر از گردو، کشمش، سیب، کنجد ، دارچین و .... داستان
عصر هم با چای نوش جان‌ش کردم و تازه به دلم نشست که از مرز سن حوا عبور کردم
الهی شکر
شکر که هنوز ان‌قدر برای خودم احترام دارم که براش کیکی بپزم
حتا اگر تنهای تنها
و دوست داشته باشم این زندگی رو حتا اگر تنهای تنهای
مجدد تولدتون با شادی
پاسخحذفگر چه گذشته
شیرین کام باشید .