هر چیزی یک زمانی داره
که معمولن هم زود فراموش می‌شه
یا جدی روش کار نکردیم یا .... هر چی
اگر یادش می‌گیریم یا می‌فهمیم‌ش، همون لحشات یا نه یکی دو روز برام جدیه
بعد طبق معمول فرامئش می‌شه
مگر به تکرار
اما امروز یه چیزی هم اندر پی توجه کشف کردم
اونم یکی از کارکردهای تنسگریتی
خیلی مهمه که با چشم هم حرکات دبنال بشه و همین‌طور تنفس که
باید شکمی و سرشار از توجه به اکنون باشه
و دریافتم
این حرکات نه تنها از باب نقاط انرژی‌ست که البته دروغ چرا؟
خودم هم هنوز درک نکردم که، مثل کانون انرژی در پشت پاها یا زیر زانو و ... اینا
دقیقن می‌شه چرا و کجا؟
اما امرزو تجربه نشونم داد
یکی از بهترین راه‌های برای توجه مدت دار همین توجه به سوراخ‌های
تنسگریتی‌ست
نه تنها سکوت درونی ایجاد می‌شه
که ما یاد می‌گیریم تا جای ممکن، توجه‌مون بر روی موضوعات طولانی تر حفظ و
مانع از وراجی‌ها این ذلیل مرده‌ی دربه در بشه
که نه خودش تونست ارباب بشه
نه گذاشت ما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر