هر چه تجربه کردیم و خطا از آب دراومد
انسانیم و جایزالخطا
اون تجربه مهر اشتباه و خطا می‌گیره
ولی ما این رو نمی‌فهمیم، عمل‌کرد ما خطا بوده
نه نفس اون تجربه یا همه‌ی تجاربی که
به زندگی اسم زندگی می‌ده
بعد از رسیدن به محدوده‌ی سن نوح، با تمام ترس‌هایی که از تجارب این جایزالخطا در سبد ریختیم
یه‌جا کز کردیم و دست به سمت آتش نمی بریم
می‌دونیم می‌سوزه، دفعه‌ی اول هم سوخت، پس می‌سوزه
ولی خدا رو چه دیدی؟
راهی هم هست دست در آتش فروبری و نسوزی
فهمیدی چی شد؟
ما تجربه می‌کنیم، اشتباه می‌کنیم و دور همه‌تجاربی
که به زندگی می تونه رنگ و ریتم بده
قلم باطل می‌کشیم که
زندگی همینه و بی‌خیال زندگی می‌شیم
بی‌مدال و یال و کوپال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر