نقشة گنج

نه این‌که عشقی در دل‌ها نباشه عزیزم. موضوع برسر فراموشی عشق است. همانند خوشبختی که همه کوچه به کوچه ، یم‌به‌یم دنبالش هستیم بی‌آنکه نشان درستی از آن داشته باشیم
خوشبختی‌هایی با تعاریف متفاوت که گاه اصلا برای ذات ما نیست؛ ولی هزاره‌هاست در پی این خوشبختی خانه به خانه، کلاب به کلاب روانیم
کلاب! خب بذار چارتا کلمه هم حرف شیک بزنیم تاکلاسمون بره بالا مذهب که نیست در هزار و چهارصد سال پیش بمونیم. در عصر اینترنت هم دیگه لازم نیست کسی به خودش زحمت بده و کلی تیپ بزنه ماشین جور کنه که می‌خواد کسی برای خودش پیدا کنه
کافیه یک عکس مکش مرگ ما داشته باشی با همان شعارهای پوچ و متداول همیشگی که مشتی آدم بیکار و دو دره باز از حفظ کردن را بلد باشی تا هر روز با یکی ناهار یا شام بخوری
اصلا هم مهم نیست که تو متاهل باشی. چون این بانوان گرام با این قسمت کاری ندارن فقط به وقتش از تنت شلوار در می‌آرن
خلایق هر چه لایق. تا وقتی به شناخت خود اقدام نکنیم چطور ممکنه بدونیم چه چیز اسباب خوشبختی ماست؟
یک نسخة سردرد داریم که برای انواع مرض ازش استفاده می‌کنیم. مثل حکایت کامپیوتری که ویروس کش داره و ما دوباره آنتی ویروس نصب می‌کنیم که خودش باعث تولید انواع ویروس خواهد بود
سری که درد نمی‌کنه چرا دستمال می‌بندیم. بهتر نیست مدتی تهی از غیر باشیم تا با خود حقیقی و نیازهای ذاتی‌ش آشنا بشیم. البته برای من و امثال من که کمی تا قسمتی زیاد دیر شد
اما با شما دختر و پسرهای جوان پای ثابت اینجا هستم مثلا، حمیدرضا. حتی آزاده خانم شما که فکر می‌کنی هرچه هادی قد می‌کشه تو پیر تر می‌شی
این خاصیت بچه‌هاست، آنقدر انرژی می‌گیرن که جون برای باور آدم نمی‌مونه که ما هنوز هستیم
نفس می‌کشیم و سن روح با بالا رفتن سن جسم ربطی نداره
پیری یعنی گیر کردن در عادت‌های کهنه و پذیرش مرگ