سلام دنیا

یه اتفاقاتی هست که وقتی می‌افته به تو تصویری از نظام هستی ارائه می‌کنه که اگر فقط اندکی نکته بین باشی، پیام‌های به حجم کتاب آفرینش به‌تو می ده
مثل اتفاق امروز صبح
یک کامنت از زهرا در یکی از پست‌های اون دورها و پرت و پلا برق از سرم پروند
زهرا از پای ثابت‌های یکی دوسال اخیرم بود که هر صبح همون‌طور که اون به سرکشی وبلاگ می‌آد منم دنبال آی‌پی ورودی‌ش در صفحه گزارشات سرک می‌کشیدم
مثل قند، چای احمد صبحم شده بود
همین‌قدر می دونستم یکی که نمی دونم کیست
به افکارم توجه داره و یا شاید حس، نزدیکی و شباهت هر روز او را به اینجا می‌آره
در نتیجه جهان از تنهایی به‌در می‌شه
بعد از فیلتر سیب تلخ بچه‌های وبلاگ نویس را خبر کردم و لینک جدید دادم
دستم از دو نفر کوتاه بود. دو نفری که یکیش زهرا و دیگریش آخرین عشق قدیمم بود. نه اینکه نمی‌شد لینک جدید را براش فرستاد، اما ترجیح دادم این‌کار را نکنم و این نخ محو و نامرئی که چندسالی‌ست بیهوده به زندگیم چسبیده قطع کنم
اما برای زهرا کلافه بودم. امکان تماس و خبر نبود
مشق امروز
این دنیا با همه وسعتش به قدر ارادة ما می‌شه وقتی چیزی را با تمام نیروی قصد بخواهی، حتما به دست می‌آد
متشکرم دنیا
متشکرم که چنین معلم مهربان و صبوری هستی و متشکرک زهرا که ندیده دوست ماندگارمی