چرا کسی می بایست یک زندگی پراندوه، پریشان، مشوش، درد آلود و عذاب آور را برگزیند ؟ چرا؟
چرا کسی می باید یک زندگی غم آلود را انتخاب کند ؟
دلایلی وجود دارد.
در پشت این گزینش دلایل عظیمی وجود دارد.
چون شما فقط در غم است که می توانید باشید. بودن شما فقط در غم میسر است.
در وجد و سرمستی شما ناپدید می شوید.
از میانه برمی خیزید.
تنها در درد است که می توانید به مثابه یک موجود هستی داشته باشید
در سعادت به عینه قطره ای گم شده در اقیانوس، گم می شوید.
شما می ترسید که خود را از دست بدهید. در هراسید که خود را گم کنید. از همین روست که راه درد و رنج را برگزیده اید.
درد و رنج نفس آفرین هستند.
هرچه بیشتر رنج ببرید بیشتر احساس بودن می کنید
رنج بردن به شما یک تعریف می دهد .
یک معنا
رنج بردن برایتان احساس استحکام و استواری خلق می کند
با رنج بردن احساس می کنید که از کل جدا هستید. به همین سبب است که آن را انتخاب می کنید . هیچ کس غم و عذاب را مستقیما بر نگزیده است. شما به طور غیر مستقیم نفسانی بودن را انتخاب کرده اید.
به همین سبب است که رنج بردن را برگزیده اید.
بدون رنج بردن نمی توانید موجودی نفسانی باشید.
نفس بدون دریایی از رنج پیرامون خود نمی تواند وجود داشته باشد. نفس شبیه جزیره ای است در دریای رنج .
شما دارید از نفس خود لذت می برید. شما دارید به طور مستمر آن را تقویت می کنید . آن را آرایش می کنید
و آن را قیمتی تر و قیمتی تر می سازید. این گزینش شماست.
یک بار که ببینید نفس عمیقا با رنج بردن مرتبط است و بدون رنج بردن نمی تواند وجود داشته باشد، آن وقت اگر رنج بردن را نخواهید، نفس را رها می کنید و همه چیز را در مورد زبان نفس فراموش می کنید. زبان نفس رنج بردن و عذاب کشیدن است. و آن گاه چیزها بسیار ساده هستند
osho
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر