یک هم‌کلاسی سابق که از استادی زیادی پیشی گرفته و وارد قضاوت شده
و فکر می‌کنه وقتی تو می‌گی ف باقی‌ش را خودش تا فرزاد می‌ره و سر از قم در می‌آره
متن کوچکی از برتولت‌برشت فرستاده که به نظرم بعد از شازده کوچولو زیباترین قطعه‌ی ادبی به زبان ساده و کودکانه
و یکی از پر راز ترین وقایع هستی سخن می‌گه
که صد البته من از خمس و ذکات داشته‌ها در این جمعه‌ی خدای‌گونه غافل نخواهم شد و
با سپاس از هم‌کلاسی اسبق متن را برای شما هم می‌گذارم
هم‌کلاسی اسبق شدی، چون میان ماه من تا ماه گردون
تفاوت از فهم و درک تا قضاوت‌هاست
و من هرگز اجازه ی قضاوت کسی را ندارم
که هنوز خودم را هم نشناختم
چه به واژگان غیر
دختر كوچولوی صاحبخانه از آقاي " كي" پرسيد:
اگر كوسه ها آدم بودند، با ماهي هاي كوچولو مهربانتر ميشدند؟
آقای كي گفت : البته ! اگر كوسه ها آدم بودند،
توی دريا براي ماهيها جعبه های محكمي ميساختند،
همه جور خوراكي توی آن ميگذاشتند،
مواظب بودند كه هميشه پر آب باشد.
هوای بهداشت ماهی های كوچولو را هم داشتند.
برای آنكه هيچوقت دل ماهي كوچولو نگيرد،
گاهگاه مهماني های بزرگ بر پا ميكردند،
چون كه گوشت ماهي شاد از ماهي دلگير لذيذتر است !
برای ماهی ها مدرسه ميساختند وبه آنها ياد ميدادند
كه چه جوری به طرف دهان كوسه شنا كنند
درس اصلي ماهيها اخلاق بود
به آنها مي قبولاندند
كه زيبا ترين و باشكوه ترين كار برای يك ماهي اين است
كه خودش را در نهايت خوشوقتي تقديم يك كوسه كند
به ماهی كوچولو ياد ميدادند كه چطور به كوسه ها معتقد باشند
و چه جوری خود را برای يك آينده زيبا مهيا كنند
آينده يی كه فقط از راه اطاعت به دست ميآييد
اگر كوسه ها ادم بودند،
در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:
از دندان كوسه تصاوير زيبا و رنگارنگي مي كشيدند،
ته دريا نمايشنامه به روی صحنه ميآوردند كه در آن ماهي كوچولو های قهرمان شاد و شنگول به دهان كوسه ها شيرجه ميرفتند.
همراه نمايش، آهنگهاي مسحور كننده يی هم مينواختند كه بي اختيار
ماهيهای كوچولو را به طرف دهان كوسه ها ميكشاند.
در آنجا بي ترديد مذهبی هم وجود داشت كه به ماهيها می آموخت
"زندگي واقعي در شكم كوسه ها آغاز ميشود"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر