عامل تمامی دردها درون ماست
کشفیات اخیر
پی بردم این چند روز نه تنها یکی یا تنی چند ناشناس زدن و حالم را با یاوه گویی گرفتند
بماند
ته مکاشفه در همین نقاشی خودش را پنهان داشته بود
پریا و دلتنگی‌های مادرانه‌ی یک زن
هنگامی سر برون می‌آره که می‌بینی دخت کوچیک خونه، وسط نقاشی نشسته
بغضی عظیم که در درون پنهان شده
بغضی که خیلی حتم ندارم محصول خودم و دلتنگی‌های مادرانه بود؟
یا محصول جانبی تلقینات گروهی و فرهنگی که از بچگی از ما چیزی را ساختند که نیستیم
بچه‌ای که می‌ذاره می‌ره، دلتنگی داره؟
اونی که تو رو نخواد و خودش را ببینه، دوری داره؟
اونی که هر چه کردی ندید و رفت و طلبکار ماند تا ابد، دلتنگی داره؟
چی این مادری‌های ما قابل دلتنگی‌ست جز حسرت
حسرت نکرده‌ها و ندیده‌ها و نداشته‌ها و ..... هرچه برای اولاد خواستیم
و از خودمون دریغ کردیم
حتا اگر یک روز از عمر باقی باشه و این رو فهم کنیم
بهتره تا ابد زنده باشیم و بر س بکوبیم که
دل‌مون برای بچه‌ای تنگ شده که داره زندگی خودش رو می‌کنه
پس تو هم زندگی خودت را بکن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر