لنگه کفش منو ندیدی ؟ گم شده

فقط یک وجب

اوه سه کردم اون که تبلیغ روغن جهان بود

فقط یک بند انگشت از خائن تا خادم

از عشق تا نفرت

نترس خل نشدم تا الان هم مهمونی بودم و حالم خوبه
اما سوالی که مطرحه این , چی میشه که ناگهانی کسی رو که به خاطرش حاضریم جلوی همه بایستیم یا نمی دونم آواره کوچه و خیابون یا هزار تا کوفت و اداهای دیگه که 
این‌جور مواقع مد هست بشیم ، رو چنان ازش بیزار و منزجر می‌شیم که انگار همه عمر گدایی کردیم این اومده همه رو گرفته ؟

چنان عاشقیم که حاضریم قباله دنیا رو دو دستی بدیم دست مابقی بک هو می خواهیم اصلا دنیا نباشه  گور بابای آدم هاش

ما عاشق چی می شیم ؟

چطور بعد به اون راحتی فراموش می کنیم ؟

آره یه چند قطره اشک و چند تا آهنگ بنیامین یا این محسن یگانه که من خیلی بعد از صادقی می پسندم و القصه

آدم که نمیشه تنها بمونه ؟

واه !‌یه چی میگی ها

در حالی که یک ماه پیش فکر می کردیم بدونه قبلی قطعا مرگ حتمی است

.اما رفتن ها کمرنگ و آهسته فراموش میشه و ترجیحا یک مشت خیر نبینی ته اش می مونه

این جنس بشره فقط یک بند انگشت از عشق تا نفرت

از این چکش کوچیک ها دم دست نداری ؟ خوبه بردار بیار . اگه کسی پیشت هست که خوش به حالت بده به اون . اگه مثل من بدبختی که مجبوری خودت تست بگیری

این پات رو بذار روی اون یکی پا بعد یک ضربه کوچیک بزن روی زانوت

اگر شصت پات توی چشمت نرفت بدون هنوز نمی دونی چی میگم

اما اگر رفت تو بگو

آخه اینهم شد زندگی , یعنی ما هنوز خل نشدیم ؟

یک آهنگ داره خانم زیبا شیرازی خیلی قشنگ این پروسه رو تعریف می کنه

پرسیدی از عشق اول

همه اش از رو بچگی بود چی بگم از عشق دوم اونهم از رو سادگی بود

دلم عادت غریبی به هوای عاشقی داشت

عشق سوم اومد از راه رو هوا زد دلم و برد.............

ای وای بر اسیری , در دام مانده باشد

صیاد رفته باشد !