گندم تلخ: ای داد بیداد

۱۳۸۶ شهریور ۱۳, سه‌شنبه

ای داد بیداد

یک ترانه یک رایحه یک مکان. می‌بره تورو به یک خاطره
خاطره‌ای که نمی‌دونی باید از بابت تجربه‌اش سپاس‌گذار باشی یا شاکی
سپاس از باب چیزی که بالاخره تو فهمیدی چه طعم و رنگی داره
شاکی از باب اینکه تموم شد؟
این حس مالکیت نیست. احساسی است که توقع را بالا برده و تو فقط دنبال اون شکل تجربه‌ای
تجربه‌ای در عین آزادی. بی‌مالکیت
ممکنه دیگه پیش نیاد و در نتیجه تنها بمونی

۲ نظر:

narrgol۱۳ شهریور ۱۳۸۶ ساعت ۵:۴۸
بانو جانم

نوشته امروز تو منو یاد آشنایی انداخت که گفت :
آسوده خاطرم که در خاطر منی. همونطور که گفتم ما در زندگی هم نقش داریم .با آمدن و رفتن خود خاطره ای ایجاد میکنیم و ای کاش بدونیم که چه اثری بر دیگری میذاریم.
پاسخحذف
پاسخ‌ها
kamen۱۳ شهریور ۱۳۸۶ ساعت ۹:۱۵
che khobeh ha, adami 4 ta pa dashteh basheh khosh be halet sib ke az harchi 4 ta 4 ta dari!!!???
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

سلام نیمه

سلام ، پسرهایی که در نوجوانی بانگاه‌تون تنم رو لرزوندین سلام به اونی که ازخجالت نگاهم نکرد که بلرزم سلام اونی که قدم به قدم عشق را به من آموختن سلام اونی که به اشتباه گمان کردم ، دوستش دارم. یا، دوستم داره سلام اونی که به‌خاطرش صد بار کنار پنجره رفتم سلام اونی که پشت پنجره منتظر موند و من نفهمیدم سلام اونی که گمان می‌کردم، دوستش دارم؛ فکر می‌کردم دوستم داره سلام به عشق اول بچگی و سلام به عشق آخر دیروزم سلام به همه اون حقه بازهایی که دوستم نداشتن و الکی ادای عاشق‌ها رو درآوردن و خر خودشون بودن سلام به اونی که با تن لرزه منتظر شنیدن صداش بودم سلام به اونی که یه‌روزی با یه نگاه دزدکی غافلگیرم کرد، دلم را برد سلام به همه عشق‌های این زندگیم سلام به هر کسی در تمام زندگی های قبلی و بعدی دلم را لرزاندن و خواهند لرزانید سلام به اون‌ها که وارد جهان هم نشدیم؛ ولی ممکن بود دیوانه وار عاشق هم بشیم سلام به اون‌ها که می‌دونم دوستم داشتن. من، دوست‌شان داشتم سلام به اون‌ها که نمی‌دونستن دوستشون دارم یا من هرگز نفهمیدم دوستم داشتند

گندم تلخ

۱۳۸۶ شهریور ۱۳, سه‌شنبه

ای داد بیداد

۲ نظر:

زمان دایره‌ای

جستجوی این وبلاگ